पश्चात्ताप

गरुण पुराणमा भगवान् विष्णुले गरूणलाई बताएको एउटा प्रसंग छ । त्यसमा गर्भस्थ शिशुले सांसारिक जीवन-मृत्युको चक्रबाट मुक्त हुन गरेको ईश्वर-भक्ति र पछि त्यो वाचा बिर्सी सांसारिक मायाजालमा अलमलिएको भनेर वर्णन गरेको पाइन्छ । त्यसैमा आधारित भएर छन्दको अभ्यास गर्ने आजको बसिबियाँलो: 

गर्भावस्था बिताएँ प्रभुसँग गरदै हात जोडेर बिन्ती

कैले दिन्छौ मकन भगवन् दुःखबाट विमुक्ति ।

भोकै प्यासै डुबेथेँ दिन र महिना, रक्त औ मूत्र बीच 

कैले होला जन-मरणको चक्र यो अन्त नीच ॥

भन्थें जान्नँ म निस्किएर कहिल्यै यो गर्भ छोडी कतै 

लैजाऊ भगवन् तिमीसँग उतै वैकुण्ठ लोकमा सँगै ।

जाँदा बाहिर फेरि पर्छु नि मता पाप-कर्मको जालमा 

तिम्रो आश्रय देऊ केशव मलाई, राख्छु चरण भालमा ॥ 

दस मैना गरदै स्तवन श्री हरिको विश्वस्त भाको थिएँ

माधवका परतापले मनमनै वैकुण्ठ गाको थिएँ ।

एक्कासी घनघोर वायु-बलले ठेल्दो भयो शिरमहाँ 

रोएछु भयले, सबै भुलिगएँ, भक्ति म आएँ कहाँ ॥

बिर्सी विष्णु म अल्झिएँ विषयमा, संसार-सागरमहाँ

उर्वर जीवनभर घमण्ड गरदै के धन कमाएँ कहाँ ।

भोगेँ सुख सबै परन्तु मन यो बेचैन भै बस्दछ 

तेरो मेरो र कस्को भनिकन हरदम स्वार्थ नै स्वार्थ देख्छ ॥ 

छोड्नेभो जब शक्तिले तन अनी एक्लो भएँ फेरि लौ

अच्युतको उपदेश सम्झि पछुतो, बाँकी रह्यो के र लौ ॥

वृद्धावस्था दुखेको, तन-मन दिई पार्न खोज्दा पवित्र

आत्मा मेरो कठै यो प्रतिदिन गलदो खोज्दछू शान्ति भित्र  ॥