सुर्के थैलीमा साँचेका मेरा पलहरू

हरेक दिनको दौडधूपबाट 
केही पलहरू सुटुक्क चोरेर
सुर्के थैलीमा सँगाल्दै गएँ 
त्यसलाई छातिको एउटा कुनाको न्यानोमा
कसैले नदेख्ने गरी लुकाउँदै गएँ
सोचेकी थिएँ,
कुनै दिन 
जब मलाई फुरसद होला
अनि म त्यो सुर्के गाँठो खोलेर 
त्यो मेरो ढुकुटीलाई दिल खोलेर खर्च गर्नेछु
अनि म साँच्चिकै रमाउनेछु । 

आकाङ्क्षाहरू चुलिँदै जान्थे
थैलो भरिँदै जान्थ्यो 
अटाइनअटाई कोचिएको त्यो थैली
उध्रिरहन्थ्यो
म टालिरहन्थेँ 
चिप्लिन खोज्थे मेरा खुशीहरू थैलाबाट
म जतन गरी फेरि तिनलाई थैलामा साँचिरहन्थेँ ।

बल्ल एक दिन मैले बिदा पाएँ
लाग्यो....
आज म आफूलाई रिझाउनेछु
बर्सौंदेखि सँगालेका ती पलहरू 
आज म आफ्नो लागि खर्च गर्नेछु 
म रमाउनेछु निस्फिक्री!
किनभने अब मेरा सबै जिम्मेवारी पूरा भैसके!! 
अब म बर्सौँदेखिका दमित इच्छाहरू पूरा गर्नेछु 
खाने, लाउने, नाच्ने, हाँस्ने, डुल्ने, रमाउने कति-कति मेरा अनगिनत रहरहरू!!!

जतनले थैलो खोलेँ
तर ती पलहरू त्यहाँ थिएनन् 
मैले त सँगालेकै हो 
लुकाएर राखेकै पनि हो 
पटक्कै खर्च नगरी 
मनलाई मारेर भए पनि  
तर कसरी सकिएछन् ? 

आज केही फुरसत पाएकी थिएँ 
दौडधूप विनाको दिन थियो यो!
जागीर पनि छैन
परिवारलाई पकाउनु पनि छैन
पाहुनाहरू पनि आउन छाडे 
टेबुलमा थन्किएको फोन कहिलेकाँहिमात्र बज्छ
छोराछोरी पनि आ-आफ्नो बाटो लागिसके 
अब म छु
मात्र म !!!

लाग्यो, एक्लै भएँ त के भयो? 
आफै रमाउँछु, आफूले साँचेका ती मेरा प्रिय पलहरूसँग 
पहिला आज आफैलाई भेट्छु
नियालेर हेर्छु आफैलाई, त्यो पनि त सँगालिएकै एउटा इच्छा थियो!! 
ऐना अगाडि उभिएँ
तर चिन्न सकिनँ । 

चाउरिएको छाला
झरेका दाँत
चिम्सा आँखा
हिउँ झैं टल्किएका केश
झुण्डिएका गाला
को होली त्यो उभिएकी एउटी 
म जस्तै थिई
तर को थिई त्यो ? 
म त होइनँ 
हुँदै होइन ।

मैले त अझै धेरै गर्नु छ
थैलोमा सँगालेका पलहरू जिउन बाँकी नै छन् मेरा ।  

(कुनै अज्ञात हिंदी लेखकबाट प्रभावित)


photo source: https://static1.squarespace.com/static/557342f6e4b055e0375a0826/57b37acb20099ef54842d206/57c81cf620099eafeff0b9ff/1472732412929/ST1W%20(3).jpg